Η Lady Gaga ξέρει πώς θέλει να τη θυμόμαστε.

Η Lady Gaga, το όνομα που έγινε συνώνυμο της υπερβολής, της δημιουργικότητας και της ακατάπαυστης καλλιτεχνικής εξέλιξης, είναι μία δύναμη που κινείται πέρα από τα όρια της μουσικής, της μόδας και της τέχνης.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξή της στο Apple Music 1 με τον Zane Lowe, η 38χρονη τραγουδίστρια αποκάλυψε τον πυρήνα της ύπαρξής της: θέλει να τη θυμούνται ως «αληθινό καλλιτέχνη».

Όχι για το φόρεμα από ωμό κρέας, όχι για τις εκκεντρικές εμφανίσεις της ή τις προκλητικές χορογραφίες της, αλλά για την αφοσίωσή της στην τέχνη – μία τέχνη που πηγάζει από τα βάθη της ψυχής της.

«Κάτι που θέλω να ξέρουν οι θαυμαστές μου τώρα, και γι’ αυτό είπα ότι αγαπώ να είμαι η Lady Gaga, είναι ότι πρόσφατα επέστρεψα στην τέχνη μου με έναν τεράστιο τρόπο δημιουργώντας αυτό το άλμπουμ», δήλωσε η αστέρας της pop στον Zane Lowe, έναν άνθρωπο που έχει ακούσει αμέτρητες ιστορίες καλλιτεχνών.

Η Lady Gaga μίλησε με πάθος για τη νέα δισκογραφική δουλειά της, «Mayhem», αποκαλύπτοντας ότι έβαλε όλο της το είναι στο άλμπουμ «ως μουσικός, ως παραγωγός, ως τραγουδοποιός». Το «Mayhem» είναι μία δήλωση, ένα μανιφέστο της ταυτότητάς της.

Για την ίδια, η Lady Gaga δεν είναι οι φανταχτερές περούκες ή τα σουρεαλιστικά βίντεο. «Ίσως για κάποιον άλλον να είναι το φόρεμα από κρέας ή κάτι που έκανα και το θυμούνται ως εμένα», είπε.

«Αλλά για εμένα, θέλω πάντα να με θυμούνται ως μία πραγματική καλλιτέχνιδα και κάποιον που νοιάζεται τόσο πολύ για μία ζωή αφιερωμένη στην τέχνη», τόνισε.

Εδώ φαίνεται η δυαδικότητα της Lady Gaga: από τη μία, η δημόσια εικόνα που σοκάρει και μαγεύει, από την άλλη, η εσωτερική ανάγκη της να αποδείξει ότι η τέχνη της έχει βάθος, ουσία, αλήθεια.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησής της με τον Zane Lowe, η Lady Gaga αρνήθηκε να βάλει το «Mayhem» σε ένα κουτί.

«Το “ARTPOP” ήταν μία αίσθηση. Το “Joanne” ήταν ένας ήχος. Το “Chromatica” είχε έναν ήχο. Όλα διαφορετικά. Το “The Fame Monster” ήταν πιο χαοτικό. Το “The Fame” ήταν θεατρική pop. Το “Born This Way” είχε μία πιο metal ηλεκτρονική αίσθηση της Νέας Υόρκης», εξήγησε.

Με το «Mayhem», όμως, έκανε κάτι διαφορετικό: «Προσπάθησα να μην δώσω στη μουσική μου μία συγκεκριμένη εμφάνισή», τόνισε.

Αντί να περιοριστεί σε ένα είδος, άφησε τον εαυτό της να επηρεαστεί από τα πάντα.

«Έτσι ανακάλυψα τις ικανότητές μου στη σύνθεση και την παραγωγή όταν ήμουν παιδί», είπε, αποκαλύπτοντας μία νοσταλγική σύνδεση με τις ρίζες της.

Αυτή η ελευθερία, ωστόσο, δεν σήμαινε και την απουσία της ταυτότητάς της. Το «Mayhem» φέρει ακόμα αποτυπώματα των electro grunge επιρροών της, με τραγούδια που κινούνται από industrial ήχους μέχρι νοσταλγικές αναφορές στα 2000s.

Η Lady Gaga επισήμανε συγκεκριμένα τραγούδια που δίνουν μία γεύση από την πολυπλοκότητα του άλμπουμ.

Το «Garden Of Eden», για παράδειγμα, είναι εμπνευσμένο από «throwbacks των 2000s» – μία επιστροφή σε μία εποχή που η pop ήταν ταυτόχρονα αθώα και τολμηρή.

Από την άλλη, το «Can’t Stop The High», ένα τραγούδι που περιλαμβάνεται στην έκδοση του άλμπουμ που διατίθεται αποκλειστικά στην ιστοσελίδα της, είναι «ένα καθαρό electro grunge κομμάτι που πάει ακόμα πιο δυνατά από το “Perfect Celebrity”».

Αυτή η ποικιλία δείχνει ότι το «Mayhem» είναι ένα ταξίδι μέσα από ήχους, συναισθήματα και αναμνήσεις.

Πίσω από την εκθαμβωτική περσόνα, η Lady Gaga αποδεικνύεται μία καλλιτέχνιδα που ζει για τη δημιουργία.

Δεν είναι μόνο η μουσική της που μιλάει – είναι η αφοσίωσή της στο να σπρώχνει τα όρια, να εξερευνά το άγνωστο, να αφήνει τον εαυτό της ευάλωτο.

«Νοιάζομαι τόσο πολύ για μία ζωή τέχνης», είπε, και αυτά τα λόγια αντηχούν σαν υπόσχεση. Δεν είναι η φήμη, τα βραβεία ή οι πολυσυζητημένης εμφανίσεις που την ορίζουν. Είναι η δουλειά της, η ψυχή που βάζει σε κάθε τραγούδι.

Η Lady Gaga ξέρει ότι η δημόσια εικόνα της μπορεί να επισκιάσει την ουσία της.

Το φόρεμα από κρέας που φόρεσε στα MTV Video Music Awards του 2010, για παράδειγμα, έμεινε στην ιστορία ως μία από τις πιο τολμηρές στιγμές της μόδας. Αλλά για την ίδια, αυτά είναι απλώς στιγμιότυπα – όχι ολόκληρη η ιστορία.

Θέλει να αφήσει πίσω της μία κληρονομιά που να αντέχει στον χρόνο, που να μιλάει για την αγάπη της για την τέχνη, για την ικανότητά της να μεταμορφώνεται χωρίς να χάνει τον πυρήνα της.

Το «Mayhem» είναι η απόδειξη αυτής της φιλοδοξίας. Είναι μία επιστροφή στην αρχή, εκεί όπου η μικρή Stefani Germanotta ανακάλυπτε τη δύναμη της μουσικής.

Και μέσα από αυτό το «Mayhem», μας καλεί να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια, να δούμε την καλλιτέχνιδα που κρύβεται πίσω από το θέαμα.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η Lady Gaga δεν θέλει να τη θυμόμαστε για το τι φόρεσε, αλλά για το τι δημιούργησε. Και αυτό, ίσως, είναι η πιο επαναστατική πράξη της.