Μία νέα έκδοση του «Kid Krow» γεμάτη εκπλήξεις μοιράζεται μαζί μας ο Conan Gray.

Πέντε χρόνια πριν, ένας νεαρός καλλιτέχνης με απαλές χορδές και βαθιά συναισθήματα εισέβαλε στις καρδιές μας σαν ανοιξιάτικος άνεμος. Ο Conan Gray, με το «Kid Krow», δεν έφτιαξε απλώς ένα άλμπουμ – δημιούργησε έναν κόσμο, έναν καθρέφτη για τις εφηβικές μας αγωνίες, τις χαρές και τις πληγές που κουβαλάμε σιωπηλά.

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ στις 20 Μαρτίου 2020, ο Conan Gray επιστρέφει για να γιορτάσει αυτή την ξεχωριστή επέτειο με μία νέα έκδοση της πρώτης δισκογραφικής δουλειά τους, με τίτλο «Kid Krow, Decomposed (5 Year Anniversary)».

Και δεν έρχεται με άδεια χέρια: μας φέρνει έναν ακυκλοφόρητο θησαυρό, ζωντανές ηχογραφήσεις και ένα νέο εξώφυλλο που φέρει την υπογραφή του ίδιου.

Το «Kid Krow» δεν ήταν ποτέ απλώς ένα ακόμα pop άλμπουμ. Ήταν ένα ημερολόγιο, μία εξομολόγηση, ένας χάρτης των δακρύων και των ονείρων ενός νεαρού που έψαχνε τη θέση του στον κόσμο.

Με τραγούδια όπως το «Heather», το «Maniac» και το «The Cut That Always Bleeds», ο Conan Gray κατάφερε να αγγίξει εκατομμύρια ψυχές, φτάνοντας στην κορυφή του Billboard 200 στις ΗΠΑ.

Πέντε χρόνια μετά, η δύναμη του άλμπουμ παραμένει ακλόνητη. Το «The Cut That Always Bleeds» αποκτά ξανά δυναμική στο Top 200 του Spotify, χάρη στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος του κοινού για το τραγούδι στα social media, αποδεικνύοντας ότι η μουσική του Conan Gray δεν είναι φωτοβολίδα – αλλά ένα φως που συνεχίζει να φωτίζει.

Η επετειακή έκδοση «Kid Krow, Decomposed» έρχεται να προσθέσει νέα χρώματα σε αυτόν τον πίνακα.

Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει το ακυκλοφόρητο «Bed Rest», ένα τραγούδι που γράφτηκε την εποχή του «Kid Krow» αλλά παρέμενε κρυμμένο στα συρτάρια του καλλιτέχνη μέχρι σήμερα. Είναι σαν να ανοίγεις ένα παλιό κουτί με επιστολές και να βρίσκεις μία ξεχασμένη ιστορία που περιμένει να ειπωθεί.

Επίσης, ο Conan Gray μας χαρίζει ζωντανές ηχογραφήσεις του «The Cut That Always Bleeds» και μία ξεχωριστή εκδοχή του «Heather (Lost Verse Version)», που φέρνει στο φως στίχους που δεν ακούσαμε ποτέ πριν.

Το νέο εξώφυλλο, φτιαγμένο από τα χέρια του ίδιου του Conan Gray, δίνει μία φρέσκια πνοή στο άλμπουμ.

Από το 2020, ο Conan Gray δεν έμεινε στάσιμος. Το «Kid Krow» μπορεί να τον καθιέρωσε, αλλά το περσινό άλμπουμ του, «Found Heaven», τον εκτόξευσε σε νέα ύψη.

Με singles όπως το «Alley Rose», το «Lonely Dancers» και το «Never Ending Song», έδειξε ότι η μουσική του εξελίσσεται, διατηρώντας ωστόσο την ειλικρίνεια που τον έκανε αγαπητό.

Η περιοδεία του «Found Heaven On Tour» ήταν εξίσου θριαμβευτική: sold-out συναυλίες σε 16 χώρες, εμφανίσεις σε εμβληματικές σκηνές όπως το Madison Square Garden, το The Forum και το Wembley Arena.

Ποιος θα περίμενε ότι ο νεαρός που κάποτε τραγουδούσε στο δωμάτιό του θα γέμιζε στάδια και θα εμφανιζόταν μπροστά σε 300.000 ανθρώπους στο Lollapalooza της Λατινικής Αμερικής;

Κι όμως, ο Conan Gramy δεν είναι η μουσική του – είναι και η εικόνα του.

Η αισθητική του, το στιλ του, η παρουσία του στη μόδα έχουν γίνει εξίσου σημαντικά με τη μουσική του. Η εμφάνισή του στο Met Gala του 2023, φορώντας μία custom-made δημιουργία Balmain, τον έφερε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Από τη Vogue μέχρι το Esquire και το Teen Vogue, όλοι μιλούν για αυτόν τον καλλιτέχνη που συνδυάζει την ευαισθησία της pop με την τόλμη της υψηλής ραπτικής.

Τα νούμερα του «Kid Crow» μιλούν από μόνα τους. Δέκα εκατομμύρια αγοραστές στις ΗΠΑ, άλλα πέντε εκατομμύρια παγκοσμίως, έξι χρυσά και πλατινένια singles – η επιτυχία του είναι αδιαμφισβήτητη.

Το τέσσερις φορές πλατινένιο «Heather» έγινε ύμνος μιας γενιάς, ενώ το τρεις φορές πλατινένια «Maniac» και το χρυσό «Wish You Were Sober» (χρυσό) έδειξαν την ικανότητα του Conan να συνυφαίνει τη νοσταλγία με τη σύγχρονη pop.

Και τώρα, με το «Kid Krow, Decomposed», μας καλεί να ξαναδούμε το παρελθόν του μέσα από τα μάτια του παρόντος, προσθέτοντας νέες πινελιές σε έναν πίνακα που ήδη λατρεύουμε.

Η επετειακή αυτή κυκλοφορία μας προσκαλεί σε ένα πάρτι γενεθλίων όπου τα κεράκια δεν σβήνουν ποτέ, και η μουσική συνεχίζει να παίζει.

Ο Conan Gray, πέντε χρόνια μετά το «Kid Krow», δεν είναι πια το παιδί που τραγουδούσε για τις πληγές του. Είναι ένας καλλιτέχνης που έχει βρει τον ουρανό του – και μας παίρνει μαζί του.