Ο Κουρτ Χάμριν (Kurt Hamrin) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα του σουηδικού ποδοσφαίρου. Αγωνιζόταν στη θέση του εξτρέμ και πέρασε σχεδόν όλη την καριέρα του στην Ιταλία (1956-1971), κερδίζοντας τίτλους – εγχώριους και ευρωπαϊκούς – με τη Φιορεντίνα και τη Μίλαν. Ήταν βασικό μέλος της Εθνικής Σουηδίας που έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958 και ο τελευταίος επιζών – και από τις δύο ομάδες – του τελικού κόντρα στη Βραζιλία του Πελέ.

Ο Κουρτ Χάμριν γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1934 στη Στοκχόλμη και ξεκίνησε την καριέρα του από την τοπική AIK το 1952. Το 1956 εντάχθηκε στο δυναμικό της Γιουβέντους και συνέχισε την επόμενη σεζόν στην Πάντοβα.

Το 1958 πήρε μεταγραφή για τη Φιορεντίνα, στην οποία οφείλει ένα μεγάλο μέρος της φήμης του. Με τους «βιόλα» κατέκτησε δύο Κύπελλα Ιταλίας (1961, 1966) κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1961). Παραμένει πρώτος σκόρερ της ομάδας με 208 γκολ και μέλος της καλύτερης ενδεκάδας όλων των εποχών.

Ύστερα από παραμονή οκτώ ετών στη Φλωρεντία, μεταγράφηκε στη Μίλαν το 1967, με την οποία κέρδισε το πρωτάθλημα (1968), το Κύπελλο Κυπελλούχων (1968) και το Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ, 1969). Αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη Νάπολι (1969-1971), προτού επιστρέψει στη Στοκχόλμη για να ολοκληρώσει την καριέρα στην ΑΙΚ (1971-1972). Με 190 γκολ, είναι ο όγδοος στη λίστα με τους σκόρερ όλων των εποχών του πρωταθλήματος Ιταλίας.

Ο Κουρτ Χάμριν, γνωστός στο φίλαθλο κοινό της Ιταλίας με το παρατσούκλι «Uccellino» («Πουλάκι») για την ταχύτητά του και τη δεξιοτεχνία του, βοήθησε τη Σουηδία να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958. Σημείωσε τέσσερα γκολ στο τουρνουά και ήταν ο τελευταίος παίκτης που επέζησε από τον τελικό, στον οποίο η Σουηδία έχασε με 5-2 από τη Βραζιλία του Πελέ.

Ο Κουρτ Χάμριν, μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας επέστρεψε στην αγαπημένη του Φλωρεντία, όπου έζησε με την οικογένειά του μέχρι τον θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου 2024.