Η Barbra Streisand ήθελε να συνεργαστεί με τη Madonna και την  Bette Midler σε ένα κλασικό τραγούδι από το μιούζικαλ «Annie Get Your Gun».

Στην ιστορία της μουσικής, υπάρχουν συνεργασίες που θα μπορούσαν να αφήσουν ανεξίτηλο σημάδι στην πορεία της βιομηχανίας, αλλά για διάφορους λόγους, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Μία από αυτές τις χαμένες ευκαιρίες αφορά την εμβληματική Barbra Streisand, τη μοναδική Madonna και την εκρηκτική Bette Midler.

Σύμφωνα με τον Jay Landers, τον A&R εκπρόσωπο της Streisand, υπήρχε μία φιλόδοξη ιδέα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του άλμπουμ «Back To Broadway» το 1993: ένα ντουέτο – ή μάλλον, ένα τριο – που θα έφερνε τις τρεις θρυλικές ερμηνεύτριες μαζί για μία μοναδική εκτέλεση του κλασικού τραγουδιού «Anything You Can Do I Can Do Better» από το μιούζικαλ «Annie Get Your Gun».

Το «Back To Broadway» ήταν το δεύτερο δισκογραφικό εγχείρημα της Barbra Streisand αφιερωμένο στη μαγεία του θεάτρου, ακολουθώντας το επιτυχημένο «The Broadway Album» του 1985.

Σε αυτό το άλμπουμ, η Barbra Streisand επέλεξε διαχρονικά έργα μεγάλων συνθετών όπως των Oscar Hammerstein, Richard Rodgers, Stephen Sondheim, Kurt Weill, Leonard Bernstein και Frank Loesser, τα οποία ερμήνευσε με τη μοναδική φωνή της.

Όμως, καθώς το άλμπουμ διαμορφωνόταν, εμφανίστηκε μία συναρπαστική ιδέα: να συμπεριληφθεί ένα τραγούδι που θα ξεχώριζε τόσο για τη μουσική του εκτέλεση όσο και για τη θεατρική διάσταση του.

Ο παραγωγός David Foster ανέλαβε τη δημιουργία ενός demo, το οποίο ενθουσίασε την ομάδα.

Το ερώτημα, όμως, ήταν: ποια θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στην Barbra Streisand για ένα τόσο δυναμικό ντουέτο; Η απάντηση ήρθε με μία τολμηρή επιλογή: η Madonna και η Bette Midler.

Το αριστοτεχνικό πλάνο και η δημιουργική προσέγγιση του David Foster

Ο David Foster, ένας από τους πιο επιδραστικούς παραγωγούς της εποχής, έφερε μία ευφυή προσέγγιση στην ενορχήστρωση του τραγουδιού.

Η βασική δομή θα ξεκινούσε με το κλασικό ύφος του Irving Berlin, όπου οι δύο φωνές αναμετρώνται σε ένα μουσικό παιχνίδι ανταγωνισμού. Ωστόσο, στη συνέχεια, κάθε καλλιτέχνιδα θα είχε το δικό της, ξεχωριστό μουσικό στοιχείο.

Όταν έφτανε η σειρά της Madonna να ερμηνεύσει τη φράση «Anything you can sing, I can sing sweeter», ο Foster είχε προσθέσει έναν disco ρυθμό, αντλώντας έμπνευση από τον χαρακτηριστικό ήχο που την έκανε «βασίλισσα της pop».

Για την Better Midler, ο David Foster διαμόρφωσε μία ενορχήστρωση εμπνευσμένη από το «Wind Beneath My Wings», ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της καριέρας της, δημιουργώντας έτσι ένα σύμπλεγμα μουσικών στοιχείων που τιμούσε τις καλλιτεχνικές ταυτότητες του.

Το αποκορύφωμα αυτής της εξαιρετικής συνεργασίας προοριζόταν να είναι εξίσου θεατρικό όσο και χιουμοριστικό.

Το τραγούδι θα κατέληγε με μία σκηνή όπου οι τρεις τραγουδίστριες βρίσκονταν σε μία γυναικεία τουαλέτα, με τη Madonna και την Bette Midler να κουτσομπολεύουν για την Barbra Streisand, λέγοντας: «Θεέ μου, είναι τόσο αυταρχική! Είναι τόσο ελεγκτική!»

Και τότε, ξαφνικά, από μία καμπίνα θα ακούγονταν τα λόγια της Streisand: «Κυρίες! Είμαι κι εγώ εδώ μέσα!»

Ένα φινάλε εμπνευσμένο από τη θεατρική διάσταση του τραγουδιού, που θα έδινε μία ξεχωριστή αίσθηση χιούμορ και αυτοσαρκασμού.

Το άδεοξο τέλος της συνεργασίας

Παρά το γεγονός ότι οι τρεις ερμηνεύτριες είχαν αρχικά συμφωνήσει να συνεργαστούν, η μοίρα είχε άλλα σχέδια.

Όπως αποκάλυψε ο Jay Landers, η Madonna αναγκάστηκε να αποσυρθεί την τελευταία στιγμή για άγνωστο λόγο, αφήνοντας το φιλόδοξο εγχείρημα ανολοκλήρωτο.

Χωρίς την παρουσία της, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και το τραγούδι δεν ηχογραφήθηκε ποτέ, καταλήγοντας στη λίστα των «τι θα μπορούσε να είχε γίνει» στη μουσική ιστορία.

Η ιδέα αυτής της μοναδικής μουσικής συνάντησης θα συναρπάσει τους λάτρεις της μουσικής, καθώς φαντάζονται πώς θα έμοιαζε μία τέτοια συνεργασία.

Ίσως, όμως, το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ είναι αυτό που την κάνει ακόμα πιο εμβληματική.

Παραμένει ένα μουσικό «τι αν», μία ιστορία γεμάτη υποσχέσεις, που τροφοδοτεί τη φαντασία και τη νοσταλγία για μία εποχή όπου οι μεγάλες φωνές της μουσικής μπορούσαν να δημιουργήσουν ανεπανάληπτες στιγμές – ακόμα κι αν έμειναν μόνο στη σφαίρα του πιθανού.