Ένα σπάνιο κομμάτι της ιστορίας των Beatles ανακαλύφθηκε σε ένα μικρό δισκοπωλείο του Βανκούβερ.

Μία σπάνια και ανεκτίμητη ηχογράφηση των Beatles ήρθε ξανά στο φως σε ένα απροσδόκητο μέρος: ένα μικρό δισκοπωλείο στο Βανκούβερ του Καναδά.

Ο Rob Frith, ιδιοκτήτης της Neptoon Records, ανακάλυψε μία μπομπίνα που αρχικά θεώρησε ότι ήταν απλώς ένα συνηθισμένο bootleg με τίτλο «Beatles 60s Demos».

Ωστόσο, όταν τελικά αποφάσισε να την ακούσει πολλά χρόνια αφότου την απέκτησε – συνειδητοποίησε ότι μπορεί να είχε στα χέρια του ένα άμεσο αντίγραφο της θρυλικής δοκιμαστικής ηχογράφησης των Beatles για την Decca Records το 1962.

«Απλώς υπέθεσα ότι ήταν μία μπομπίνα από κάποιο bootleg δίσκο», έγραψε ο Rob Frith στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Αφού την άκουσα χθες το βράδυ για πρώτη φορά, ακούγεται σαν ένα αυθεντικό master tape. Η ποιότητα είναι απίστευτη. Πώς είναι καν δυνατόν να έχω στα χέρια μου αυτό που μοιάζει με την αυθεντική ηχογράφηση 15 τραγουδιών των Beatles για την Decca;», συνέχισε.

Η συγκεκριμένη ηχογράφηση πιστεύεται ότι είναι αντίγραφο της διαβόητης οντισιόν που πραγματοποίησαν οι Beatles την 1η Ιανουαρίου 1962 στα στούντιο της Decca Records στο Λονδίνο.

Η εταιρεία, σε μία από τις πιο διάσημες λανθασμένες αποφάσεις στην ιστορία της μουσικής, απέρριψε το συγκρότημα, το οποίο τελικά υπέγραψε συμβόλαιο με την Parlophone Records υπό την καθοδήγηση του George Martin.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1963, οι Beatles κυκλοφόρησαν το παρθενικό τους, «Please Please Me», και άλλαξαν για πάντα την πορεία της μουσικής.

Μιλώντας στο CBC, ο Rob Frith περιέγραψε την εμπειρία του ακούγοντας τη μαγνητοταινία, λέγοντας ότι η ποιότητα του ήχου ήταν τόσο καθαρή που «έμοιαζε σαν οι Beatles να ήταν μέσα στο δωμάτιο».

Η μπομπίνα ήταν τυλιγμένη με το λεγόμενο leader tape, μία ειδική ταινία που χρησιμοποιείται για να διαχωρίζει τα κομμάτια στις master ηχογραφήσεις.

Αυτό το στοιχείο έκανε τον μουσικό αρχειονόμο Larry Hennessey να αναγνωρίσει ότι η μπομπίνα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή συλλογή φτιαγμένη από κάποιον θαυμαστή.

Η ιστορία έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όταν ο Rob Frith κατάφερε να εντοπίσει τον άνθρωπο που έφερε την μπομπίνα στον Καναδά: τον Jack Herschorn, πρώην στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας στο Βανκούβερ.

Σύμφωνα με τον Herschorn, η μπομπίνα του δόθηκε από έναν παραγωγό στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1970, με την πρόταση να πουλήσει αντίγραφα στη Βόρεια Αμερική.

Ωστόσο, εκείνος αρνήθηκε, εξηγώντας: «Δεν μου φάνηκε ηθικά σωστό να το κάνω. Αυτοί οι τύποι είναι διάσημοι και αξίζουν να λαμβάνουν τα σωστά δικαιώματα για τη μουσική τους… αξίζει να κυκλοφορήσει επίσημα και σωστά.»

Περισσότερο από 60 χρόνια μετά την αρχική ηχογράφηση, οι θαυμαστές των Beatles έχουν πλέον την ευκαιρία να ακούσουν ένα μικρό απόσπασμα από το πρώτο τραγούδι της μπομπίνας, το «Money (That’s What I Want)», μέσω του λογαριασμού του Rob Frith στο Instagram.

Ο Frith δήλωσε ότι δεν έχει καμία πρόθεση να πουλήσει την μπομπίνα, αλλά θα ήταν πρόθυμος να δώσει ένα αντίγραφο στην Decca ή, όπως αστειεύτηκε, να την παραδώσει προσωπικά στον Paul McCartney αν εκείνος τύχαινε να επισκεφθεί το δισκοπωλείο Neptoon Records.

Και έτσι, μία μπομπίνα μαγνητοταινίας που για χρόνια παρέμενε ξεχασμένη σε ένα ράφι, έφερε στο φως ένα κομμάτι της μουσικής ιστορίας που κινδύνευε να χαθεί για πάντα.

Μένει να δούμε αν αυτή η αναπάντεχη ανακάλυψη θα οδηγήσει σε μία επίσημη κυκλοφορία της θρυλικής οντισιόν της Decca, δίνοντας στους θαυμαστές των Beatles σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα κομμάτι της ιστορίας τους.

Όπως και να έχει, η ιστορία της μπομπίνας από το Βανκούβερ αποτελεί μία γοητευτική υπενθύμιση της διαρκούς μαγείας των Beatles και της ικανότητάς τους της να μας εκπλήσσουν και να μας συγκινούν, ακόμα και δεκαετίες μετά από εκείνη την οντισιόν.