Ο Mick Jagger είχε δηλώσει ξεκάθαρα την απογοήτευσή του για τη δημοφιλή μουσική της εποχής που ξεκινούσαν την καριέρα τους οι Rolling Stones.

Ο Mick Jagger και οι Rolling Stones έφεραν την επανάσταση στη δημοφιλή μουσική της δεκαετίας του ’60, καταρρίπτοντας τα μουσικά στερεότυπα.

Η pop μουσική στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 απείχε πολύ από αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα. Ενώ οι σύγχρονοι pop stars καλούνται να βάζουν την ψυχή τους σε κάθε στίχο, τότε η φόρμουλα ήταν απλή: ιστορίες αγάπης κυριαρχούσαν στα charts.

Γλυκά, ερωτικά τραγούδια πλημμύριζαν τα ερτζιανά, με τους σταρ να τραγουδούν με χάρη, να χαμογελούν στις κάμερες και να αποσύρονται διακριτικά. Όλα αυτά άλλαξαν όταν δύο βρετανικά συγκροτήματα άρχισαν να ανατρέπουν τα δεδομένα, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της pop μουσικής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Rolling Stones και οι Beatles ξέφυγαν από την πεπατημένη από την αρχή. Τα τρία πρώτα άλμπουμ των Beatles ήταν γεμάτα με ερωτικά τραγούδια, με τους Fab Four να αρχίζουν να ξεφεύγουν από το καλούπι με τραγούδια όπως τα «I’m a Loser» και «Help!».

Όσον αφορά τους Rolling Stones, η στροφή ήρθε με το single «(I Can’t Get No) Satisfaction» του 1965.

Σεξουαλικό, προκλητικό, απαγορευμένο από ραδιοφωνικούς σταθμούς παντού, ήταν η πιο ξεκάθαρη ένδειξη ότι αυτή η γενιά μουσικών θα έκανε τα πράγματα διαφορετικά.

Αλλά, κυρίως, το «Satisfaction» αποτύπωνε τη βαθιά απογοήτευση του Mick Jagger τόσο με την κατάσταση της pop μουσικής όσο και με την κοινωνία της εποχής.

Το τραγούδι αποτελεί μια μορφή εξέγερσης, αντανακλώντας τα συναισθήματα δυσαρέσκειας των νέων στη δεκαετία του ’60. Έγινε ένα σύνθημα για μια γενιά που κουράστηκε να συμμορφώνεται με τις κοινωνικές προσδοκίες.

Η φράση «Δεν μπορώ να βρω ικανοποίηση» (I can’t get no satisfaction) είναι μια καταγγελία και μια δήλωση ανεξαρτησίας – μια άρνηση αποδοχής των κενών υποσχέσεων της κοινωνίας και της κενότητας της pop μουσικής.

Ο Mick Jagger είπε κάποτε: «Η pop μουσική δεν ήταν κάτι το πραγματικό. Ήταν πολύ, πολύ ρομαντική – ρομαντική με την έννοια ότι κάθε τραγούδι αφορούσε σχέσεις μεταξύ των αγοριών και κοριτσιών.»

«Αλλά κάθε τραγούδι ήταν γεμάτο με… ρομαντικούς στίχους για πράγματα που δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Αν ακούσετε όλα τα δημοφιλή τραγούδια πριν από δέκα χρόνια, πολύ λίγα από αυτά σημαίνουν κάτι ή έχουν σχέση με την πραγματικότητα», σημείωσε.

Ο Mick Jagger και οι Rolling Stones έθεσαν ως στόχο να το αλλάξουν αυτό.

Ο Jagger ήθελε να γράφει στα τραγούδια του συγκροτήματος για τα πράγματα που πραγματικά είχαν σημασία για τους ανθρώπους και να τους αγγίξει με έναν τρόπο που η pop μουσική δεν είχε καταφέρει ποτέ πριν.

Τα καυστικά σχόλιά του εκείνη την εποχή πιθανότατα εξέφραζαν αυτό που ένιωθαν πολλοί νέοι. Επιτέλους, η pop μουσική δεν θα υπαγορευόταν από το τι πίστευαν τα παλιά δισκογραφικά στελέχη ότι έπρεπε να ακούν οι νέοι: θα γραφόταν από νέους, για νέους.

«Τα τραγούδια δεν είχαν καμία σχέση με το τι έκαναν οι άνθρωποι στην πραγματικότητα: ξυπνάνε, πλένονται, πηγαίνουν στη δουλειά, γυρνάνε και νιώθουν χάλια για διάφορα πράγματα», ανέφερε ο Mick Jagger.

«Έλεγαν απλά ότι είσαι δυστυχισμένος επειδή σε άφησε η κοπέλα σου ή πολύ χαρούμενος επειδή γνώρισες κάποιον. Αυτό ήταν όλο: το φεγγάρι τον Ιούνιο και ο γαλάζιος ουρανός, σ’ αγαπώ», εξήγησε.

Τελικά, η περιφρόνηση του Mick Jagger και της γενιάς του για την εμπορική pop μουσική οδήγησε σε μια ριζική αλλαγή στην αντίληψή μας για το τι είναι pop μουσική. Άρχισαν να τραγουδούν, όπως είπε ο Jagger, «για το τι έκαναν οι άνθρωποι στην πραγματικότητα».

Μέσα σε λίγα χρόνια, η pop μουσική με την οποία μεγάλωσαν ο Mick Jagger και οι συνομήλικοί του φαινόταν απελπιστικά ξεπερασμένη. Και για αυτό, μπορούμε μόνο να τους ευχαριστήσουμε.