Η ωμή αλήθεια της Lucy Dacus για τον έρωτα και τη ζωή.

Αν οι πρώτοι δίσκοι της Lucy Dacus μας είχαν συστήσει μία καλλιτέχνιδα με αξιοσημείωτη ευθύτητα, το νέο πόνημά της, «Forever Is A Feeling», μοιάζει να γκρεμίζει και τα τελευταία εναπομείναντα φίλτρα.

Η Lucy Dacus, η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός από τη Βιρτζίνια, ποτέ δεν φοβήθηκε την έκθεση. Είτε ανέλυε με οξύτητα έναν δύσκολο χωρισμό στο «Night Shift» (από το «Historian» του 2018), είτε πάλευε με την αμφιθυμία της ενηλικίωσης στο «Home Video» του 2021, η ειλικρίνειά της ήταν πάντα παρούσα.

Όμως, στο νέο άλμπουμ της «Forever Is A Feeling», η κατάδυση στα βάθη της προσωπικής εμπειρίας της γίνεται ακόμα πιο τολμηρή, σχεδόν ωμή.

Η τέταρτη δισκογραφική δουλειά της Lucy Dacus γεννήθηκε παράλληλα με τα γεγονότα που σημάδευαν τη ζωή της. Αυτή η ταυτόχρονη δημιουργία προσδίδει στα τραγούδια μία αίσθηση ημερολογίου, σαν να ακούμε τον εσωτερικό μονόλογό της σε πραγματικό χρόνο, μία αφήγηση που ξετυλίγεται μπροστά μας, άμεση και αφιλτράριστη.

Είναι σαν η Dacus να μας παραδίδει τα κλειδιά του μυαλού και της καρδιάς της, επιτρέποντάς μας να γίνουμε μάρτυρες των σκέψεων και των συναισθημάτων της τη στιγμή που συμβαίνουν.

Ένα από τα κυρίαρχα νήματα που διατρέχουν αυτό το ημερολόγιο, πέρα από την εκκωφαντική επιτυχία των boygenius – το συγκρότημα που μοιράζεται με τις Julien Baker και Phoebe Bridgers, φαίνεται να είναι ο ίδιος ο έρωτας.

Όχι απλά η παρουσία του, αλλά ολόκληρος ο κυκλωνικός χορός του: το να ερωτεύεσαι παράφορα, να βιώνεις την απογοήτευση, ίσως και να ξαναερωτεύεσαι, όλα ταυτόχρονα, σε ένα ιλιγγιώδες γαϊτανάκι συναισθημάτων.

Η Lucy Dacus αποτυπώνει αυτή την αίσθηση – τη γλυκιά ναυτία, τις πεταλούδες στο στομάχι, την αβεβαιότητα και τον ενθουσιασμό – με τέτοια διαύγεια που σχεδόν νιώθεις εσύ ο ίδιος να παρασύρεσαι από τον βαθύ αυτόν ερωτικό πυρετό.

Παρόλο που η Dacus ποτέ δεν απέφυγε θέματα σχετικά με τη σωματική οικειότητά ή τον πόθο, εδώ η προσέγγισή της γίνεται πιο απροκάλυπτη από ποτέ.

Σε μία εποχή που η pop κουλτούρα τείνει να χαρακτηρίζει οτιδήποτε σεξουαλικό ως «πρόστυχο» με μία σχεδόν εφηβική απλοϊκότητα, η Lucy Dacus στο «Ankles» δεν μασάει τα λόγια της. Περιγράφει σχεδόν κινηματογραφικά, τι επιθυμεί να κάνει και να της κάνουν στο κρεβάτι, με μία ειλικρίνεια που αφοπλίζει.

Αυτή η αίσθηση παρορμητικού ρομαντισμού, σχεδόν απερίσκεπτης εξωτερίκευσης, διαποτίζει και το «Come Out». Εδώ, φαντάζεται τον εαυτό της να ουρλιάζει στη μέση του δρόμου «όλα όσα αγαπάει» για το αντικείμενο του πόθου της, μέχρι να βραχνιάσει η φωνή της, προκαλώντας ίσως την απορία των νηπίων και τον σκανδαλισμό των μαμάδων που θα τύχαινε να βρίσκονται εκεί.

Δεν είναι απλά μία έκφραση αγάπης, είναι μία έκρηξη, μία ανάγκη να διακηρύξει το συναίσθημά της στον κόσμο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες ή τις κοινωνικές συμβάσεις.

Και δεν είναι μόνο πιο άμεση, είναι και πιο συγκεκριμένη. Στο παρελθόν, οι σύντροφοί της ή οι πλατωνικοί της έρωτες παρέμεναν συχνά ένα απρόσωπο «εσύ», χωρίς πολλά αναγνωριστικά χαρακτηριστικά.

Στο «Best Guess», όμως, μας δίνει συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το ποιο μπορεί να είναι αυτό το πρόσωπο, περιγράφοντας τη στιγμή που κλείνει το φερμουάρ στο φόρεμά του και φιλάει τον λαιμό του.

Αυτές οι μικρές, απτές εικόνες γειώνουν τα συναισθήματα, τα κάνουν πιο αληθινά, πιο χειροπιαστά.

Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την πληθωρικότητα και τον ενθουσιασμό, η Lucy Dacus δεν ξεφεύγει από τις στιγμές αυτοαμφισβήτησης.

Μια υπόγεια συστολή διατρέχει τους στίχους του «Limerence», όπου αναρωτιέται για το τίμημα της επιλογής ανάμεσα στη «ζωή όπως την είχε σχεδιάσει» και την πιθανότητα να νιώσει εγκλωβισμένη.

Ακόμα και μέσα στη ζάλη του νέου πάθους, στο «Lost Time», το τραγούδι που κλείνει τον δίσκο «Forever Is A Feeling», μετανιώνει που δεν εξέφρασε τα συναισθήματά της νωρίτερα.

Ξεκινάει μόνο με ακουστική κιθάρα, μία γυμνή εξομολόγηση, πριν τα πλήκτρα και τα ντραμς εισχωρήσουν διακριτικά, χτίζοντας την ένταση.

Το τέλος του τραγουδιού συνδέεται απρόσκοπτα με κάτι που θα μπορούσε να είναι η demo εκδοχή του – μία γρατζουνιστή ακουστική κιθάρα και η φωνή της Dacus – προσδίδοντας μία αίσθηση ολοκλήρωσης, έναν πλήρη κύκλο, όχι μόνο στο κομμάτι αλλά και σε ολόκληρο το άλμπουμ.

Η αμεσότητα δεν περιορίζεται μόνο στους στίχους. Στο «Forever Is A Feeling», η Lucy Dacus διευρύνει αισθητά και τη μουσική παλέτά της και αυτό γίνεται σαφές από την πρώτη νότα.

Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, «Calliope Prelude», είναι ένα μπαρόκ παιχνίδισμα ενός μοναχικού βιολιού που σταδιακά ξεδιπλώνεται, σαν πρίσμα, σε πολλαπλά ηχητικά στρώματα, θέτοντας τον τόνο για έναν δίσκο γεμάτο πλούσιες υφές και απρόσμενες ενορχηστρώσεις.

Κάποιες φορές, οι δομές είναι πιο γνώριμες, όπως οι κιθάρες, το μπάσο, τα πλήκτρα και τα ντραμς στο «Big Deal».

Αλλού, όμως, οι ενορχηστρώσεις γίνονται πιο ιδιαίτερες: το «Modigliani» ανοίγει με έναν ελαστικό ήχο synth-bass που σύντομα πλαισιώνεται από βιολί και παιχνιδιάρικα πλήκτρα, ενώ το «Bullseye» παρουσιάζει μία απόλυτη καινοτομία στη σόλο δισκογραφία της Lucy Dacus: ένα ντουέτο.

Ο Hozier δανείζει την αναμαλλιασμένη, ζεστή φωνή του στο «Bullseye» και τραγουδά πάνω σε ένα στρώμα από ψιθυριστές αρμονίες, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα ονειρικής οικειότητας.

Ο Ιρλανδός καλλιτέχνης είναι μόνο ένας από τους πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους στο «Forever Is A Feeling».

Στη λίστα περιλαμβάνονται οι συνοδοιπόροι της Lucy Dacus στις boygenius, η Phoebe Bridgers και η Julien Baker, καθώς και οι Blake Mills, Bartees Strange, Madison Cunningham, Melina Duterte (γνωστή και ως Jay Som) και ο Phoenix Rousiamanis (μέλος της μπάντας jasmine.4.t, των οποίων το πρώτο άλμπουμ είχε συνυπογράψει η Dacus στην παραγωγή), ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην υπέρβαση των μουσικών ορίων με το βιολί και τα πλήκτρα του.

Είναι ένα εντυπωσιακό καστ συνεργατών, αλλά ο πραγματικός τους ρόλος εδώ είναι να βοηθήσουν τη Lucy Dacus να ακουστεί σαν την πιο αγνή, την πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού της.

Ναι, κάνει τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με πιο επεκτατικές μουσικές ενορχηστρώσεις και πιο συγκεκριμένους, αποκαλυπτικούς στίχους.

Στο τέλος, όμως, το «Forever Is A Feeling» είναι το επόμενο, λογικό βήμα για μία καλλιτέχνιδα που συνεχίζει ακάθεκτη να ανακαλύπτει ποια είναι και τι είδους μουσική θέλει να δημιουργεί.

Και αυτό ακριβώς το ταξίδι, αυτή η διαρκής αναζήτηση, είναι που ελπίζουμε να διαρκέσει για ολόκληρη την καριέρα της. Το «Forever Is A Feeling» δεν είναι απλώς ένας δίσκος, είναι μία ζωντανή μαρτυρία αυτής της διαδικασίας.