«Οι frontmen δεν το ‘χουν με την ταπεινότητα, αλλά σήμερα ήμουν ταπεινός», ανέφερε ο Bono.

Ο Bono εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του μετά τη βράβευσή του με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Joe Biden.

Ο τραγουδιστής των U2 ήταν ανάμεσα στους 19 ανθρώπους που έλαβαν το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, την ύψιστη πολιτειακή τιμή των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον πρόεδρο Joe Biden, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στον Λευκό Οίκο το Σάββατο 4 Ιανουαρίου.

«Σας ευχαριστώ, Πρόεδρε Biden. Οι frontmen δεν το ‘χουν με την ταπεινότητα, αλλά σήμερα ήμουν ταπεινός», έγραψε ο Bono στον λογαριασμό των U2 στο Instagram, μετά την τελετή.

«Το rock n’ roll μου χάρισε την ελευθερία μου… και μαζί της το προνόμιο να αγωνίζομαι δίπλα σε εκείνους που έπρεπε να παλέψουν πολύ σκληρότερα για τη δική τους», συνέχισε.

«Και θέλω να το αφιερώσω στους συναδέλφους μου συγκρότημα – τον Edge, τον Adam και τον Larry – χωρίς τους οποίους δεν θα είχα βρει ποτέ τη φωνή μου», σημείωσε.

Επιπλέον, με αφορμή το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, ο τραγουδιστής έγραψε ένα άρθρο γνώμης για την εφημερίδα The Atlantic, όπου αναφέρθηκε στη σχέση μεταξύ της μουσικής και της επιδίωξης της ελευθερίας.

«Η ελευθερία είναι μία λέξη που εμφανίζεται με ενοχλητική συχνότητα στα τραγούδια του rock-and-roll», έγραψε ο Bono, αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Chimes of Freedom» του Bob Dylan.

«Ο λόγος που ανεβαίνω σε αυτό το ολισθηρό βήμα που ονομάζεται “ελευθερία” σήμερα είναι ότι μου απονέμεται ένα προεδρικό μετάλλιο με αυτό το όνομα – μία τιμή που λαμβάνω κυρίως για το έργο άλλων, μεταξύ των οποίων και οι συνάδελφοί μου στο συγκρότημα και οι συναγωνιστές μας ακτιβιστές – και αυτό με έκανε να σκεφτώ ξανά το θέμα», εξήγησε.

«Όταν εμείς οι ροκ σταρ μιλάμε για ελευθερία, εννοούμε συχνότερα τον φιλελευθερισμό παρά την απελευθέρωση, αλλά μεγαλώνοντας στην Ιρλανδία της δεκαετίας του 1960, η δεύτερη είχε και αυτή τη θέση της. Διψούσαμε για ελευθερίες που δεν είχαμε: πολιτική ελευθερία, θρησκευτική ελευθερία και (σίγουρα) σεξουαλική ελευθερία», τόνισε.

«Το rock and roll υποσχόταν μία ελευθερία που δεν μπορούσε να περιοριστεί ή να φιμωθεί, μία διεθνή γλώσσα απελευθέρωσης. Τα τραγούδια ελευθερίας των folk τραγουδιστών ηλεκτρίστηκαν, τα κωδικοποιημένα μηνύματα της gospel μουσικής άνθισαν σε funk και soul. Ακόμα και η disco υποσχόταν χειραφέτηση», συνέχισε.

«Στους U2, θέλαμε το τραγούδι μας “Pride (In The Name Of Love)” να ακούγεται σαν την ελευθερία για την οποία αγωνιζόμασταν στο έργο μας με τη Διεθνή Αμνηστία. Τόσο ανυπόφοροι ήμασταν», ανέφερε.

Το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας απονεμήθηκε επίσης στη Hillary Clinton, τον θρύλο NBA Earvin «Magic» Johnson, τον αστέρα του ποδοσφαίρου Lionel Messi, τη διευθύντρια της Vogue Anna Wintour, τον George Soros, τον σχεδιαστή Ralph Lauren, τον σεφ Jose Andres και την ακτιβίστρια για την προστασία της φύσης Jane Goodall.

Το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας είναι η ύψιστη πολιτειακή τιμή των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία απονέμεται σε άτομα που έχουν συμβάλει υποδειγματικά στην ευημερία, τις αξίες ή την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών, την παγκόσμια ειρήνη ή άλλες σημαντικές κοινωνικές, δημόσιες ή ιδιωτικές προσπάθειες.

Σε ανακοίνωσή του για τη βράβευση του Bono, ο Λευκός Οίκος εξήρε «τον frontman του θρυλικού rock συγκροτήματος U2 και πρωτοπόρο ακτιβιστή κατά του AIDS και της φτώχειας», σημειώνοντας ότι έφερε κοντά πολιτικούς από αντίπαλα κόμματα για να δημιουργήσουν το πρόγραμμα PEPFAR των Ηνωμένων Πολιτειών για την καταπολέμηση του AIDS και είναι συνιδρυτής των ακτιβιστικών οργανώσεων ONE και (RED).

«Το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας απονέμεται στον Bono ως τραγουδιστή των U2, ενός από τα πιο επιτυχημένα rock συγκροτήματα στην ιστορία», ανήγγειλε ο τελετάρχης, καθώς ο Bono έφτανε για να παραλάβει το μετάλλιό του.

«Ο Bono αλλάζει τον κόσμο μέσα από την τέχνη και τον ακτιβισμό του, συνεχίζοντας την ιρλανδική παράδοση της ποίησης και της διαμαρτυρίας, της εξέγερσης και της χαράς», συνέχισε.

«Ως ανθρωπιστής, έχει δημιουργήσει ύμνους για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υποστηρίζει σκοπούς, από τον τερματισμό της φτώχειας και των ασθενειών έως την έκκληση για ελάφρυνση του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών», ανέφερε.

«Ο κοινός παλμός του έργου της ζωής του είναι η δύναμη της ελευθερίας, ένας δεσμός που ενώνει επίσης την Ιρλανδία και την Αμερική ως αγαπημένους φίλους», υπογράμμισε.