Ο Martin Scorsese αναφέρθηκε στο πολύπλευρο ταλέντο, τη συνεχή εξέλιξη και τις πλούσιες μουσικές γνώσεις του David Johansen.

Ο Martin Scorsese απέτισε φόρο τιμής στον David Johansen των New York Dolls, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 75 ετών.

Ο διάσημος σκηνοθέτης βρισκόταν πίσω από το ντοκιμαντέρ «Personality Crisis: One Night Only» για τον David Johansen, το οποίο περιλάμβανε συνεντεύξεις με τον εμβληματικό frontman των New York Dolls και πρωτοπόρο της punk rock σκηνής.

«Με τον David Johansen, όλα ξεκίνησαν φυσικά με τη μουσική. Συγκεκριμένα, με ένα τραγούδι των New York Dolls, το “Personality Crisis”. Άκουσα αυτό το κομμάτι –δεν θυμάμαι πότε ή πού– και με συνεπήρε. Το άκουγα διαρκώς», ανέφερε ο Martin Scorsese.

«Ο ήχος ήταν τραχύς, το παίξιμο ωμό, η φωνή του απίστευτα θεατρική και άμεση. Και η ενέργεια ήταν καθαρά Νεοϋορκέζικη, 100%, ανόθευτη, κατευθείαν από τους δρόμους», σημείωσε.

«Μετά τη διάλυση των Dolls, συνέχισα να παρακολουθώ και να ακούω τον David. Δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται ως τραγουδοποιός και τραγουδιστής, πάντα εξερευνώντας, πάντα ανοίγοντας νέους δρόμους. Υπήρξε και το alter ego του, ο Buster Poindexter», πρόσθεσε.

Στην ντοκιμαντέρ του 2023, το οποίο δανείζεται τον τίτλο του από το τραγούδι «Personality Crisis» των New York Dolls, ο Martin Scorsese εξερεύνησε τις πολλές πτυχές της τέχνης του David Johansen, συμπεριλαμβανομένης και της περσόνας του Buster Poindexter, η οποία, προς έκπληξη του τραγουδιστή, γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Δημιούργησε αυτήν την περσόνα αρχικά χωρίς την πρόθεση να περιοδεύσει, έχοντας περάσει ατελείωτες ώρες στον δρόμο με το συγκρότημά του μετά τους New York Dolls, τους David Johansen Group.

«Με τον Buster, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω», δήλωσε χαρακτηριστικά στην ταινία. «Ο κόσμος δεν περιμένει κάτι συγκεκριμένο. Έρχονται γιατί αυτό που θα κάνω είναι απρόβλεπτο. Έχουν μία εμπιστοσύνη ότι θα είναι καλό, και είναι πάντα καλό», είπε.

Ο Martin Scorsese αναφέρθηκε επίσης στην εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του David Johansen, «Mansion of Fun», την οποία, όπως είπε, άκουγε «φανατικά».

«Τότε ήταν που συνειδητοποίησα το εύρος και το βάθος των γνώσεων του David για την ιστορία της μουσικής – ολόκληρης της ιστορίας της μουσικής, από τον Debussy και τους Cadillacs, μέχρι τη Loretta Lynn, τους Incredible String Band, τους Γρηγοριανούς ψαλμούς και την αγαπημένη του Μαρία Κάλλας, όλα με έναν μυστηριώδη τρόπο συνδεδεμένα».

Η αγάπη του David Johansen για τη θρυλική Ελληνίδα ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας ήταν αυτή που οδήγησε στην επανένωση των New York Dolls το 2004, με αφορμή μία πρωτοβουλία του Morrissey.

Στο ντοκιμαντέρ, ο εκλιπών τραγουδιστής αφηγείται την ιστορία ανάμεσα στα τραγούδια, κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής του στο Café Carlyle.

«Με πήρε τηλέφωνο ο Morrissey και μου είπε: “Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, είσαι μεγάλος θαυμαστής της Μαρία Κάλλας”», θυμήθηκε ο Johansen.

«Και του απάντησα: “Ναι, είναι γνωστό σε ορισμένους κύκλους”. Μου είπε: “Ξέρεις εκείνη την ταινία όπου έδωσε μία φανταστική συναυλία στο Royal Festival Hall;”. “Την ξέρω απ’ έξω”, του απάντησα. “Θα ήθελες να παίξεις στο Royal Festival Hall;… Το μόνο που χρειάζεται είναι να επανενώσεις τους Dolls”», περιέγραψε.

«Και σκέφτηκα, “Royal Festival Hall, Μαρία Κάλλας…” Έψαξα σε κάθε στέκι οπιομανών στην Chinatown και κατάφερα να μαζέψω το συγκρότημα. Ήμασταν φανταστικοί!», συνέχισε.

Ο Martin Scorsese ανέφερε ότι, ακόμη και όταν η υγεία του David Johansen επιδεινώθηκε – καθώς είχε διαγνωστεί με καρκίνο σε τέταρτο στάδιο και όγκο στον εγκέφαλο, ενώ τον Νοέμβριο του 2024 είχε σπάσει τη μέση του σε δύο σημεία μετά από πτώση -, εκείνος συνέχιζε να δίνει το παρών σε προβολές και εκδηλώσεις, μαζί με τη Mara και τη Leah Hennessey, τη σύζυγο και την προγονή του, αντίστοιχα.

«Καθόταν ήσυχα, προσπαθώντας να διατηρήσει τις δυνάμεις του, αλλά ήταν πάντα εκεί, μέχρι το τέλος», σημείωσε ο Scorsese.

«Τι σπουδαίος καλλιτέχνης. Τι εκπληκτικός άνθρωπος. Ήμουν πολύ τυχερός που τον γνώρισα. Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο μαζί του», πρόσθεσε.

Ο David Johansen ήταν μία ζωντανή φλόγα που φώτιζε κάθε σκηνή και κάθε στιγμή με την ανόθευτη ψυχή του, από τις εκρηκτικές ημέρες των New York Dolls μέχρι την απρόβλεπτη γοητεία του Buster Poindexter.

Μέσα από τον φακό του Martin Scorsese, τον είδαμε να ξεδιπλώνει τις πιο βαθιές πτυχές του – έναν άνθρωπο που δεν σταμάτησε ποτέ να αγαπά τη μουσική, να εξελίσσεται, να δίνει. Ακόμη και όταν η υγεία του τον πρόδωσε, εκείνος στεκόταν εκεί, ήσυχος αλλά ακλόνητος, δίνοντας μάχη με την αξιοπρέπεια ενός αληθινού μαχητή.

Όπως είπε ο Scorsese, ήμασταν τυχεροί που τον γνωρίσαμε – και η ευχή να είχαμε λίγο ακόμα χρόνο μαζί του μοιάζει σαν ένα πικρό, μα τρυφερό τραγούδι.