Ο Πάνος Κατσιμίχας και ο Γιάννης Νικολάου ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους μετά από 17 χρόνια.

Η μουσική είναι ένας κύκλος που ποτέ δεν κλείνει. Μία στιγμή που γίνεται ανάμνηση, μία ανάμνηση που γίνεται τραγούδι, ένα τραγούδι που γίνεται συναίσθημα και ταξιδεύει μέσα στον χρόνο. Και κάπως έτσι, μετά από 17 χρόνια, δύο σπουδαίοι δημιουργοί, ο Πάνος Κατσιμίχας και ο Γιάννης Νικολάου, ξαναβρίσκονται εκεί που πάντα ανήκαν: στη μουσική που γεννιέται από ψυχές που ξέρουν να μιλούν η μία στην άλλη.

Το «Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα», σε στίχους του Αντώνη Πρέκα, είναι ένας ψίθυρος από το παρελθόν, ένας αναστεναγμός του παρόντος, μία εξομολόγηση που ανήκει σε όλους μας.

Το τραγούδι μιλά για εκείνες τις στιγμές που χάθηκαν, για τις ζωές που θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει, για τις μέρες που πέρασαν και τις νύχτες που δεν θα επιστρέψουν ποτέ.

Ο χρόνος μπορεί να χωρίσει ανθρώπους, αλλά η μουσική ξέρει να τους ξαναφέρνει κοντά. Όταν το 2006 ο Πάνος Κατσιμίχας και ο Γιάννης Νικολάου συνεργάστηκαν στο «Δεν Φταίω Εγώ Που Μεγαλώνω», κανείς δεν ήξερε πότε –ή αν– οι δρόμοι τους θα διασταυρώνονταν ξανά.

Κι όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Σαν άστρα που κινούνται σε διαφορετικές τροχιές, μέχρι να συναντηθούν ξανά σε μία μαγική συναστρία, έτσι και οι δύο δημιουργοί ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους σε ένα τραγούδι που μοιάζει να υπήρχε πάντα, αθέατο, περιμένοντας τη σωστή στιγμή για να γεννηθεί.

Η λέξη «Συναστρία» δεν είναι τυχαία. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει όταν δύο ή περισσότερα ουράνια σώματα πλησιάζουν το ένα το άλλο και επηρεάζουν τις τροχιές τους.

Ακριβώς όπως συνέβη με τον Πάνο Κατσιμίχα, τον Γιάννη Νικολάου και τον Αντώνη Πρέκα, που οι δρόμοι τους βρέθηκαν ξανά, όχι από τύχη, αλλά από μία αόρατη δύναμη που ενώνει εκείνους που είναι γραφτό να δημιουργήσουν μαζί.

Ο Γιάννης Νικολάου φέρνει τη μουσική, ο Αντώνης Πρέκας δίνει τις λέξεις, ο Πάνος Κατσιμίχας χαρίζει τη φωνή του – και κάπως έτσι, δημιουργείται κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του. Ένα τραγούδι που δεν γράφεται απλώς, αλλά γεννιέται.

«Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα»: Ένα τραγούδι για ό,τι χάθηκε και ό,τι θέλουμε να σώσουμε

Υπάρχουν τραγούδια που ακούς και ξεχνάς, και υπάρχουν τραγούδια που σε ακούνε κι αυτά. Το «Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα» ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Οι στίχοι του «Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα» είναι καθρέφτες που μας δείχνουν τις στιγμές που αφήσαμε να χαθούν, τις αποφάσεις που δεν πήραμε, τους δρόμους που δεν περπατήσαμε. Είναι εκείνες οι νύχτες που αναρωτιέσαι «Κι αν…;».

Η μουσική του τραγουδιού είναι σαν ένας γλυκόπικρος άνεμος που φέρνει αναμνήσεις από μία εποχή που δεν ξέρεις αν έζησες πραγματικά ή απλώς τη φαντάστηκες.

Και η φωνή του Πάνου Κατσιμίχα, γνώριμη αλλά πάντα νέα, δίνει στο τραγούδι αυτή τη μοναδική αίσθηση οικειότητας – σαν να το ήξερες από πάντα, αλλά μόλις τώρα το άκουσες για πρώτη φορά.

Ο Πάνος Κατσιμίχας, με τη χαρακτηριστική ερμηνεία του, και ο Γιάννης Νικολάου, με τη μελωδική του ευαισθησία, δεν ακολουθούν μόδες, δεν κυνηγούν τάσεις – δημιουργούν μουσική που αντέχει στον χρόνο.

Όπως το «Δεν Φταίω Εγώ Που Μεγαλώνω» έγινε ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς, έτσι και το «Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα» έρχεται να μιλήσει στις καρδιές εκείνων που καταλαβαίνουν ότι η ζωή είναι στιγμές – και κάποιες από αυτές χάνονται πριν καν τις ζήσουμε.

Ο Γιάννης Νικολάου και ο Αντώνης Πρέκας αναφέρουν:

«Αυτό το τραγούδι που με χαρά αποδέχτηκε να ερμηνεύσει ο αγαπημένος τραγουδοποιός Πάνος Κατσιμίχας είναι το πρώτο από ένα πολυσυλλεκτικό κύκλο τραγουδιών με γενικό τίτλο “ΣΥΝΑΣΤΡΙΑ”.

Όλα πάνω σε μουσικές του (επίσης τραγουδοποιού) Γιάννη Νικολάου και λόγια του (γνωστότερου από άλλες δραστηριότητές) Αντώνη Πρέκα.

Συναστρία σημαίνει ταίριασμα… Και μπορεί, ως φαινόμενο, μία τέτοιου είδους συναστρία να συμβαίνει (και) κάτω από τυχαίες συνθήκες, όμως η αρμονική ολοκλήρωσή της -το ταίριασμα, δηλαδή- δεν συντελείται ποτέ κατά τύχη.

Προϋποθέτει αδιόρατους κώδικες επικοινωνίας, παράλληλα βιώματα και θέαση του ίδιου έναστρου Ουρανού. Ή την κοινή αίσθηση εκείνης της “αιώνιας λιακάδας” που ζεσταίνει τις καρδιές. Γι’ αυτό και είμαστε βέβαιοι, πως στη συγκεκριμένη “συναστρία”, σε τούτο εδώ το “ταίριασμα”, θα χωρέσουν χιλιάδες».

Το «Κλαίω Γιατί Δεν Έζησα» είναι μόνο η αρχή. Η «Συναστρία» υπόσχεται να είναι ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, συγκινήσεις και τραγούδια που θα συνοδεύσουν τις ζωές μας, όπως ακριβώς έκαναν και παλιότερα.

Και αν κάτι μας έμαθε αυτή η επανένωση, είναι πως όταν η μουσική είναι αληθινή, δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Γιατί κάποια τραγούδια δεν γράφονται για να τα ακούσουμε. Γράφονται για να μας βρουν.